Trilogie (slot): Renze de Vries (1930-2012).
Afgelopen maandag overleed oud-voorzitter Renze de Vries op 81-jarige leeftijd. Vanochtend werd hij in Groningen gecremeerd. Tussen 1976 en 1989 was hij bestuurslid van de club en vanaf 1980 voorzitter. Op deze website hebben we de afgelopen dagen aandacht besteed aan zijn betekenis voor de club. Basis hiervoor is een interview uit 2004 van Paul Zweverink en Nico Swart voor het boek ‘Oosterpark, een voetbalbolwerk 1933-2005’. Vandaag deel drie en slot over het EK 1988 en de FIOD-affaire.
Galway United en de VIP-tribune
“Een mooie belevenis daar in Ierland. Het was de eerste ronde in de UEFA Cup. We lootten tegen Galway United, daar had eigenlijk niemand van gehoord. Het was een kleine, maar sympathieke club. We kwamen daar op dat veld en het bleek dat ze helemaal geen tribunes hadden. Ton van Dalen was toen onze manager, hij ging iets regelen, zei hij. Even later kwam er een grote boerenkar aanrijden. Die werd langs het veld gezet. Er werd een groot zeildoek overheen gehangen, dus zaten we beschut tegen de wind en de regen. Het was van dat typische Ierse weer. Het leek natuurlijk nergens naar, maar we hadden toch weer een geweldige belevenis zo. FC Groningen won ook nog ruim, dus alle reden om overal maar over te lachen. En zo erg was het nu ook weer niet. Toen de grote Jesus Gil-y-Gil van Atletico hier kwam, moesten we hem ook ontvangen op onze nogal krakkemikkige houten hoofdtribune.”
Portefeuille technische zaken bij de KNVB
“In het kader van mijn functie als voorzitter van FC Groningen kwam ik regelmatig in Zeist voor vergaderingen. Ik kende intussen bijna iedereen daar. Op een gegeven moment werd ik gevraagd om in het sectiebestuur van de KNVB plaats te nemen. Ik kreeg de portefeuille technische zaken, had dus direct te maken met de trainers en spelers van het Nederlands Elftal. Dat was een mooie tijd. Het was de tijd van het EK 1988 in Duitsland. We waren daar en op een gegeven moment komt bondscoach Rinus Michels bij me. ‘Meneer de Vries, het elftal zit helemaal dood’, zei hij. Dat was nogal een mededeling. ‘Wat kunnen we er aan doen?’, vroeg ik. Michels kwam met een idee. ‘We moeten de sleur doorbreken, een artiest ofzo laten komen en dan een gezellige avond houden.’ Ik zei: ‘Zeg het maar’. Michels antwoordde: ‘André Hazes lijkt me ideaal’. Ik ging gelijk in actie, ging bellen en ‘s avonds werd André Hazes ingevlogen. Het werd een geweldige avond, heel gezellig. Iedereen was er tevreden mee. Later werden we dus Europees kampioen. Het was een tijd die ik niet snel zal vergeten. We hadden een goede groep bestuurders met heel veel kennis. Mensen als Ton Harmsen, Henk Hut en Jacques Hogewoning waren echte bestuurlijke mannetjesputters.”
Het einde: de FIOD-affaire
“Ik ben er nog steeds van overtuigd dat FC Groningen door de belastingdienst als voorbeeld werd gesteld. Want waar ging het allemaal over? Over ruim 400 gulden in het jaar. De FIOD heeft wat grote jongens uit het voetbal willen aanpakken om anderen af te schrikken. Ton Harmsen van Ajax moest eraan geloven en ik ook. Ik weet dat we intern verraden zijn, maar ik zal daar verder het zwijgen toe doen. Tekengelden waren heel normaal in de voetballerij, daarbij ging ook dat allemaal legaal. Maar natuurlijk moest je soms slim zaken doen om een goede speler te kunnen krijgen. Iedereen deed dat, dat was niks bijzonders.”
“Maar goed, wij kregen dus die inval. Het wonderlijke was, dat de pers al klaar stond. Die waren op de hoogte. Zelf heb ik niet veel onder geleden, ik heb me er weinig van aangetrokken. Maar voor m’n familie was het vervelend, die werden er op aangesproken. Ik werd gearresteerd en heb toen bedankt als voorzitter en ook mijn functie bij de KNVB neergelegd. Ik wilde niemand in verlegenheid brengen. Ik heb een dag en een nacht vastgezeten in Heerhugowaard, toen werd ik weer vrijgelaten wegens gezondheidsproblemen. Ik had bij een val m’n arm verbrijzeld en had daar enorm veel last van. Als ik terug kijk, zeg ik nog steeds: ik heb het niet zo slecht gedaan als voorzitter van FC Groningen. Het waren jaren van bloei en succes. Neem het Europees voetbal en de uitbreidingen van het Oosterpark. De Tonny van Leeuwentribune werd gebouwd, dat gaf weer aanzienlijk meer financiële armslag.”
Van Oosterpark naar Euroborg
“Zakelijk gezien is dit een juiste beslissing geweest. Een modern voetbalstadion kan niet meer in een volkswijk. Natuurlijk is het vanuit nostalgische overwegingen jammer dat FC Groningen weg gaat uit het Oosterpark, maar ik zal niet met een brok in m’n keel zitten bij de laatste wedstrijd. Dit is de enige en juiste beslissing, het kan gewoon niet naders wil FC Groningen mee blijven doen in de Eredivisie.”
“Ik ben gematigd optimistisch over de toekomst van FC Groningen. De club moet goed geleid worden, dat is een voorwaarde. Een tijd is dat slecht geweest, de besturen volgden elkaar te snel op. Dat werkt nooit. Er moet stabiliteit zijn. FC Groningen moet met de overgang naar de Euroborg geen chique club worden, dat past hier niet. FC Groningen is en blijft een club van het volk, van het publiek. Voetbal moet een volksfeest zijn, dat is in het Oosterpark vaak het geval. Het is te hopen dat dat gevoel in de Euroborg bewaard blijft. Ik ben benieuwd naar de ontwikkelingen, ik zal het op de voet blijven volgen. Want FC Groningen is en blijft mijn club.”
