Via Groningen nu wel klaar voor buitenlands avontuur.

Mike te Wierik speelde de afgelopen drie seizoenen in het groen-wit van FC Groningen en groeide uit tot aanvoerder van de Trots van het Noorden. De verdediger maakt deze zomer de overstap naar het Engelse Derby County. Mede door de groei en ontwikkeling in Groningen voelt hij zich nu wel klaar voor een stap naar het buitenland, zo liet Te Wierik weten in het onlangs verschenen FC Groningen Journaal. 

Te Wierik: ‘Ik verlaat de club met pijn in het hart’

De uitbraak van het coronavirus zorgde ervoor dat de teller van wedstrijden in het groen-wit van de FC half maart bleef steken op 95. Mike te Wierik was hard op weg naar de honderd en dat magische aantal had de inbreng van de captain meer recht gedaan. Het mocht helaas niet zo zijn. Terwijl hij op anderhalf uur rijden van Groningen in Hengevelde bij zijn ouders op de bank zit – samen met zijn hond Messi – blikt hij in een monoloog terug op drie jaar FC Groningen.

De keuze voor FC Groningen
“FC Groningen volgde me al voordat Hans Hateboer was doorgebroken en ze wilden me erg graag hebben. Ik had – toen ik in 2017 transfervrij vertrok bij Heracles Almelo – opties bij verschillende Nederlandse clubs en een Duitse. Mijn voorkeur ging uit naar Nederland, voordat ik eventueel naar het buitenland zou verkassen. Zo kon ik erachter komen of ik misschien heimwee zou hebben. Ik heb me vanaf dag één thuis gevoeld in Groningen. De manier van leven is hetzelfde, net als de mentaliteit van normaal doen en hard werken. Mensen goeiedag zeggen als ze langskomen. Dat heeft het een stuk gemakkelijker gemaakt.”

Gegroeid
“Ik werd binnengehaald met het voordeel dat ik centraal en rechtsback kon spelen. Nadat Deyovaisio Zeefuik kwam, ben ik centraal gaan spelen en heb ik Deyo nog wel vervangen op rechtsback als dat nodig was. Ik ben een teamplayer en speel waar de trainer me nodig heeft. Toen ik kwam, waren jongens als Sergio Padt, Tom van Weert – die overigens nogal eens wordt onderschat – Etiënne Reijnen, Ruben Jenssen en ook Mimoun Mahi belangrijke spelers.
Velen van hen vertrokken en een jaar later was ik met mijn 26 jaar opeens een van de oudste spelers op het veld. Een omschakeling, ook voor mezelf. Qua fysiek heb ik veel geïnvesteerd door extra te trainen. Ik heb geen grammetje vet, maar ook niet de aanleg om heel breed te worden. In het begin denk je dat dat vanzelf komt, maar zo werkt het niet. Tegenwoordig probeer ik de jonge jongens te pushen om ze dit ook te laten inzien. In het TopsportZorgCentrum hebben we voor Nederlandse begrippen topfaciliteiten. Alles bij elkaar heeft de groei als voetballer, fysiek, als mens en als aanvoerder geresulteerd in de volgende stap naar Engeland. Groningen voelt na drie jaar wel als een tweede thuis.”

Overstap
“Mijn overstap naar Derby is niet de eerste keer dat ik een transfer kon maken. Twee jaar terug in de zomer was er zeer serieuze belangstelling van KAA Gent. Die club wilde doorpakken en dat gaf trots en voldoening. Ik wilde de stap graag maken, maar FC Groningen wilde me niet laten gaan. Ik heb de boel niet op stelten gezet. De trainer wilde me gewoon absoluut niet kwijt. Van FC Groningen heb ik dit seizoen een heel goede aanbieding gekregen om te kunnen bijtekenen. Het bleek dat ze me heel erg graag wilden houden en dat deed me goed. Dezelfde dag kreeg ik echter een aanbieding van Derby County en als je 27 jaar bent, dan kun je zo’n kans niet laten lopen. Met pijn in het hart.”

Toekomst
“Spelen bij Derby County is voor mij een geweldige stap. Ze hebben in de laatste zes jaar driemaal meegedaan om promotie. En vorig seizoen ging het in de finale nét mis tegen Aston Villa. Het is natuurlijk helemaal een droom om in de Premier League te kunnen voetballen en ik hoop daaraan mijn steentje te kunnen bijdragen. Ik sta niet bekend als een hele sierlijke voetballer of drie man uit te willen kappen. Ik ben van de sliding en de bal een keer wegschieten als het moet. Dat wordt daar zeer gewaardeerd. Alles en iedereen ademt voetbal in Engeland, een prachtig voetballand. Ik werd in februari – voorafgaand aan de medische keuring – van het vliegveld in Birmingham gehaald door een man die over de club sprak alsof het zijn vrouw was. In Engeland gaat de passie voor voetbal nog een stukje verder dan in Nederland!”

De monoloog van Mike te Wierik stond in het onlangs verschenen FC Groningen Journaal. De gehele krant is te lezen via: https://view.publitas.com/db/fc-groningen-journaal-mei-2020/